Ya "hayat bana bunu yaptı" diye ağlayıp duracaksın küçük bir çocuk gibi ya da ayağa kalkıp yoluna devam edeceksin ve bunu hiç düşünmeyeceksin bir yetişkin gibi.
Ya büyümeyi tercih edeceksin ya da hep çocuk kalacaksın.
Çocukluğumuzun bir evresine kilitlenip kalıyoruz.
Dünyayı hep çocuk gözlerinle görüyor, çocukluğundaki cümleleri duyuyorsun ve diğer şeyleri filtre ediyorsun. Çocukluğunda hep negatif şeyler duymuşsan büyüdüğünde de sadece negatif şeyler duyuyor kulağın, pozitif şeyleri duymamazlıktan geliyor o çocuk kulakların.
;)
YanıtlaSil