Belki de doğamızda anne babamızın bize hissettirmiş oldugu o güven duygusunu yeniden yaşama isteği var. Belki de doğamızda anlamlı romantik ilişkiler kurma isteği var. Ve belki de "modern çağda romantizm de ne demek" diye doğamıza karşı geliyoruz. Ondan mı mutsuzuz?
Aşk insanı mutlu etmeli. Etmiyorsa o zaman seçime bakmak gerekiyor, özellikle sürekli tekrar ediyorsa bu yanlış seçim. Çocuklukta yaşanmış bir şeyi çözme çabasında olabilir misin? Veya normal (!) olarak kabul ettiğin şey aslında çocuklukta yaşadığın travma olabilir mi?
Belki bu söyleyeceklerim kıracak ama söylemem gerekli. Sürekli seni hırpalayan adamı seçiyor olman çocuklukta hırpalamış olman sebebiyle olabilir mi? Veya sürekli kıskançlık yapıyor ve karşındaki insanı boğuyor olman çocuklukta yaşadığın terkedilme korkusu yüzünden olabilir mi?
Anlamlı, uzun, tek eşli, romantik, kişisel alanların korunduğu, olgun, yetişkin, sorumluluğu alınmış, özgür ilişkiler kuramayışımızın sebebi çocukluk travmaları olabilir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder