Seviyorum artik kadin olmayi, bu isi burada bu uzak adada ogrendim.. Turkiye'de iken nefret ediyordum kadinligimdan oysa, utaniyordum...
Bir kadinin oldukca asagilanacagi ender toplumlardaniz... En kotusu degiliz (o orneklerini de gordum), ancak yapacagimiz o kadar cok is var ki bu konuda... Ancak erkeklerin hakim oldugu bu ulkede bir turlu karsilikli masaya oturamiyoruz, konusamiyoruz, yatiramiyoruz ameliyat masasina durumu, itiraf edemiyoruz vahim durumu; onun yerine inkar ediyoruz, biz boyle iyiyiz diyoruz, yalan soyluyoruz!
Ote yandan; "erkeklerin yaptiginin bin katini yaparim ben" diyen feminizm yandasi da degilim ben... "Erkek" gibi davranmak, "erkek" davranislarini model almak inandigim seylerden degil... "Onlardan daha iyi icerim, onlar gibi yatagima bin adam alirim, onlar gibi bir kac yumruk sallarim, sinir yaparim, kufur ederim, hoyrat davranirim istersem" - yok bu degil inandigim, kutladigim, keskelerle baslayan cumleler kurdugum ustune!
Inandigim sey; kadinin secme hakki... Yasamin onumuze kadar getirdigi deneyimlerde, kararlarda esitlik hakki, soz hakki... Kadinin; kimsenin baskisi, etkisi olmadan karar verebilme yetisinin geri verilmesi istedigim.... Kadinin; kendini yine kendisini ifade edebilecegi bir yasam...